Αρεταίος Καππαδόκης

(β’ μισό 1ου – α’ μισό 2ου αι. μ.Χ.).Γιατρός από την Καππαδοκία, οπαδός της εκλεκτικής σχολής. Τα δύο κυριότερα έργα του, που έχουν σωθεί σχεδόν ολόκληρα και έχουν εκδοθεί πολλές φορές στα ελληνικά και τα λατινικά από το 1552, είναι το Περί αιτίων και σημείων οξέων και χρονίων παθών και το Περί θεραπείας οξέων και χρονίων παθών σε τέσσερα βιβλία το καθένα. Είχε γράψει και άλλα έργα, όπως τα Περί γυναικείων, Λόγοι αμφί πυρετών, Περί φαρμάκων, Χειρουργίαι και Περί φυλακτικών, που δεν σώθηκαν. Ο Α. δίνει εξαίρετη κλινική εικόνα πολλών νόσων, όπως η πλευρίτιδα, η πνευμονία, η φλεγμονή του υπεζωκότα. Επίσης έδωσε την πρώτη περιγραφή του διαβήτη. Γενικά το έργο του αποκαλύπτει εξελιγμένες γνώσεις παθολογίας και ανατομίας, ιδιαίτερα στη μελέτη των συμπτωμάτων νόσων όπως η επιληψία, οι τέτανοι κ.ά.